ΑΠΕΙΡΑ ΞΕΡΕΙΣ.

Τι μου συμβαίνει; Τι γίνεται πια μαζί μου;

Έχω αλλάξει. Ξενύχτια, ποτά, κάπνισμα. Κάπνισμα; Πόσο άσχημα νιώθω που καπνίζω. Συνήθισα να κοροϊδεύω τον κόσμο και κυρίως τον εαυτό μου λέγοντας ότι δεν καπνίζω κανονικά, ότι δεν το έχω ανάγκη και ότι δεν το ζητάω. Όμως τώρα πια αυτό δεν ισχύει. Ζητάω το καθημερινό μου τσιγάρο από τη στιγμή που ανοίγω τα μάτια μου.

Το ζητάω, όπως ζητάω εσένα.

Που είσαι; Που γυρνάς; Πως ζεις χωρίς εμένα;
Πως ζω χωρίς εσένα; Δεν ζω.

Μου λείπεις γαμώ το. 

Και μου τη δίνει που όσα αγαπάω σε θυμίζουν τόσο πολύ. Όμως κάτι έχει αλλάξει.


Κάπου διάβασα την εξής φράση: «Μου λείπουν πράγματα και άτομα που παρόλο που μου λείπουν, δε τα θέλω πια στη ζωή μου.»

Ακριβώς αυτό νιώθω και για σένα. Είναι κρίμα πως η τόση μου αγάπη μεταλλάχθηκε έτσι. Δεν ξέρω αν σε αγαπάω πια. Μάλλον το κάνω, μιας και μόνο στη θύμηση σου πονάω παντού. Αλλά ταυτόχρονα σε απεχθάνομαι, σε σιχαίνομαι και νιώθω ηλίθια μόνο και μόνο στη σκέψη σου. Ευτυχώς, οι στιγμές που σε σκέφτομαι πια έχουν ελαττωθεί κατά πάρα πολύ. Δεν είμαι πια η Ειρήνη που ό, τι και να γινόταν σκεφτόταν «Αυτό άρεσε στον Γιάννη, αυτό το κάναμε μαζί» Θεέ μου. Ευτυχώς έχω καιρό να το κάνω αυτό. Το μόνο πράγμα που σκέφτομαι πλέον όταν σε φέρνω στο μυαλό μου –εκτός από το αν είσαι καλά, καθώς είναι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα- είναι μια ερώτηση.


«Γιατί;» Γιατί συνέβη ό, τι συνέβη; Και κυρίως, πως με άφησες να φύγω; Ήσουν ο καλύτερος μου φίλος. Ακόμα και ο παρελθοντικός χρόνος αυτός με πονάει. Πως γίνεται να μην είσαι πια; Ναι ξέρω, άλλαξες, μου τα πες. Μα με αγαπάς γαμώ το κέρατο μου, είμαι σίγουρη για αυτό. Δεν ξέρω αν σου λείπω και αν ποτέ θα ξανά είμαστε «μαζί», αλλά ότι με αγαπάς το ξέρω με κάθε πτυχή της ψυχής μου.

Δεν σταματάς ποτέ να αγαπάς κάποιον. Αν το κάνεις, δεν τον είχες αγαπήσει εξ αρχής. Και δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν με αγάπησες, οπότε μένω να πιστεύω ότι είναι το μόνο πράγμα που δεν έχει αλλάξει πια. Η αγάπη σου.



Αλλά τι συμβαίνει; Περάσαμε πολλά για να έχουμε τόσο άδοξο τέλος εμείς οι δυο. Μέσα από την ψυχή μου, δεν με ενδιαφέρει τι σου λένε οι άλλοι για μένα, και μεταξύ μας ούτε εσένα έπρεπε να σε ενδιαφέρει γιατί με ξέρεις. Όπως σε ξέρω και εγώ. Ξέρω κάθε σπιθαμή του εαυτού σου. Όλο σου το είναι. Ξέρω τα πάντα πάνω σου, πως σκέφτεσαι, πως λειτουργείς, γιατί κάνεις ό, τι κάνεις. Και το ξέρεις ότι σε ξέρω και αυτό σε τρόμαζε πάντα. Ήσουν πια προβλέψιμος για μένα. Αλλά όσο αναμενόμενες και να ήταν πάντα οι κινήσεις σου απέναντι μου, ποτέ δεν κατανόησα γιατί έφυγες.

*epeidi agapiomaste
*k thelume POLU o enas ton allon konta tu
*dn tha alaze i thesi mu
*ute tha me ekanes pera

Ακόμα θέλω να πεθάνω από πόνο όταν διαβάζω ό, τι μου χες πει εκείνο το βράδυ.
Πως άλλαξαν τόσο τα πράγματα;

*esena
*se exw kolliti mu
*se exw san aderfi mu
*se exw san proswpo
*pu lew oti thelw
*enowntas oti mporw
*na pw oti niwthw
*oti skeftome k tha me katalaveis
*k dn tha me pareksigiseis
*mporei na se pligwnw
*poles fores
*k signwmi pragmatika
*ala
*niwthw etsi mazi su
*ine periergo :/
*exis dikio se auto pu les pragmatika signwmi
*ala
*ise to atomo
*pu
*tha pw ta panta
*pu tha kratisw kakia
*k kserw
*pws tha ise akoma ecw
*edw*
*ise to "voithima mu to "patima"
*voithima"
*stn zwi mu re
*pws na su pw
*dn kserw an to ktlbeneis
*ise
*to upolipo mu
*pu prepei kapws ta provlimata mu na ta vgazw kapu
*k signwmi an se pligwnw
*pragmatika
*ala
*ise auti i pipa pu lene 

*to alo mu miso
*to pisw
*mu
*o krifos mu eautos
*i ektonwsi mu
*k to latreuw auto
*ise auto pu tha pw ta provlimata mu
*exis dn exis kati na peis
*egw tha ta pw
*k tha iremisw
*k kserw oti dn tha me pareksigiseis
*k dn tha mu kratiseis kakia

Μια μέρα ήθελα να στα στείλω όλα αυτά. Δεν έχει πια νόημα. Αχ Θεέ μου κάνε να είσαι καλά. Αυτό με νοιάζει μόνο. Και όταν χαμογελάς, το χαμόγελο σου να είναι αληθινό και να περνάς καλά. 
Και εγώ μια μέρα θα ορθοποδήσω πάλι. Έχω την Ποθητή διπλά μου πια και δεν ζητάω τίποτα άλλο. 


Όσο για εκείνη, πες της ευχαριστώ από μένα που σε προσέχει, και σε κρατάει καλά. Μπορεί να μη με συμπαθεί, και να μη με θέλει δίπλα σου, αλλά εγώ μέσα μου της είμαι ευγνώμων που σε αγαπάει. Έχεις ανάγκη από αγάπη, και όσο σκάρτα και να φέρθηκες σε μένα, αξίζεις αγάπη. 
Δεν είσαι κακός Γιαννάκη, όσο και να προσπάθησες με τις πράξεις σου να με πείσεις για το αντίθετο.



Κράτα τα όμορφα και τα καλά, και ίσως κάποια στιγμή εμείς οι δυο να τα ξαναπούμε.
Χωρίς δράματα, και όρους. Να είσαι και πάλι ο βλακαμάς μου.

«ΕΙΣΑΙ ΒΛΑΚΑΜΑΣ, ΚΑΙ ΤΡΩΣ ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ.»



Μου λείπεις.
Σ’ αγαπάω.

Άπειρα ξέρεις:)