Photobucket

This too shall pass.

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

6 μέρες






Πέρασε τόσος καιρός. 6 μέρες. Κράτησε 6 μέρες. Όλα αυτόν τον καιρό, μοιάζουν να κρατούν μόνο 6 μέρες. Δεν πρόλαβα να καταλάβω τι έγινε και πέρασαν οι 6 μέρες. 
Λες και κάποιος είχε βάλει ημερομηνία λήξης σε όλο αυτό. Με είδε καλά, ευτυχισμένη και είπε από μέσα του ότι μόνο αυτές τις 6 μέρες είχα. Μα εγώ δεν το ήξερα.
Δεν πρόλαβα να σε χορτάσω βλέπεις. Και τώρα είσαι αλλού. 6 μέρες.
Λένε πως όταν αγαπάς κάποιον, χαίρεσαι όταν είναι καλά. Φυσικά και χαίρομαι. Ακόμα και αν το να είσαι καλά, έπαψε πια να σχετίζεται με εμένα.
Γιατί για εκείνες τις 6 μέρες, ήσουν καλά γιατί ήμουν και εγώ καλά. Γιατί για 6 μέρες ήσουν δικός μου.
"Ήμουν εκεί και ήσουν εκεί, θα μου λείψεις" λέει ένας στίχος. Θα μου λείψεις; Φυσικά και θα μου λείψεις. Ήδη μου λείπεις.
Ήδη νιώθω την απουσία σου να έχει ποτίσει κάθε ιστό του κορμιού μου. Όλα εδώ λένε ότι υπήρξες. Όλα σε θυμίζουν. Όλα συνδέονται με σένα. 6 μέρες.
Η μπλούζα αυτή ήταν εκείνη που φορούσα εκείνη την Κυριακή. Ίσως αν την ξαναβάλω να μου φέρει γούρι, να συμβεί ό,τι και τότε.
Αλλά μάλλον όχι..
6 μέρες.


Και δεν καταλαβαίνω. Και είναι το μόνο που κάνω πια αυτόν τον καιρό. Δεν μπορώ απλά να καταλάβω. Όχι γιατί έφυγες, δεν περίμενα να μείνεις. Δεν θυμάμαι τι περίμενα όμως.
Είναι από τα πράγματα που δεν καταλαβαίνω. 6 μέρες. Σ’ αγαπάω; Φυσικά και το κάνω. είσαι τα πάντα για μένα. Πάντα ήσουν. 
Βασικά τώρα πια έχει γίνει το 28 ο αγαπημένος μου αριθμός.
Δεν ξέρεις, δεν θα μάθεις. Δεν θες να μάθεις, δεν θυμάσαι. Το ήξερα ότι μόνο εγώ θα θυμάμαι. 6 μέρες.
Και αναρωτιέμαι τι περίμενα; Τίποτα δεν θυμάσαι. Τίποτα που να έχει σχέση με έμενα ίσως.
Αστείο δεν είναι; Ό, τι θυμάμαι έχει να κάνει με σένα και δεν θυμάσαι τίποτα που να σχετίζεται με έμενα. Δεν λυπάμαι. Το ήξερα. 6 μέρες.


Λόγια; 6 μέρες. Υποσχέσεις; 6 μέρες. 
Ακόμα θυμάμαι το χαμόγελο σου. 6 μέρες. Σε άκουγα να λες 'θα μου δώσεις ένα φιλί;' και δεν το πίστευα ότι εσύ ήσουν εκείνος που το έλεγε αυτό. 6 μέρες.


6 μέρες και τώρα τίποτα. Πώς γίνεται 6 μέρες να έχουν περισσότερο νόημα από 18 χρονιά;
Δικός μου είσαι ακόμα. Φυσικά και είσαι. Πάντα θα είσαι. Γιατί με αγαπάς και το ξέρω. 
Με αγαπάς πιο πολύ απο όλους. Kαι εγώ το ίδιο.  6 μέρες.


Και η ηρεμία μου, 6 μέρες κράτησε. Γιατί με στοιχειώνουν ΟΛΑ. Γιατί την φιλούσες μπροστά μου.
Που να φανταστείς; Ποιος να στο πει; 6 μέρες.
Και είναι τόσο καλή. Αστεία, πανέμορφη, καταδεκτική. Και μου είναι δύσκολο να μην την συμπαθήσω. Και πρέπει. Γιατί; Γιατί σε έχει. Και εγώ δεν σε έχω. 
Αλλά σε είχα. 6 μέρες.
Δεν φταις.  Προσπαθείς, το βλέπω. Μα δεν ξέρεις. 6 μέρες.
Εσύ είσαι ο λόγος που χαμογελάω. 6 μέρες.
Ένα μεσημέρι, κράτησες το πρόσωπο μου στα δυο σου χέρια και ήθελα να μείνω για πάντα εκεί. 6 μέρες.
Ένα πρωί μου έστειλες 'καλημέρα' και όλα έφτιαξαν. 6 μέρες.


Βασικά εικοσιοκτώ και βασικά 6 μέρες. Ίσως να λέω συνέχεια βασικά, μα μου αρέσει. 6 μέρες.
Βασικά πονάω και βασικά μου λείπεις και βασικά σ’ αγαπάω και βασικά 6 μέρες.


Τις μετανιώνω αυτές τις μέρες. με γύρισαν χρόνια πίσω. 
Τα πάντα γυρνούν γύρω σου πια. 
6 μέρες. 6 πανέμορφες μέρες. 6 απαίσιες μέρες. 6 μέρες. 

Μια ζωή. 
Η δική μου, δική σου. 
6 μέρες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Μπορείτε να σχολιάσετε, εδώ.