Ένας χρόνος μετά

Τίποτα δεν είναι πια ίδιο. Κάθε μέρα αναρωτιέμαι πως θα ήταν η ζωή μου αν δεν είχες φύγει από δίπλα μου. Πως θα ήταν να είσαι ακόμη δικός μου. Εγώ είμαι δική σου να ξέρεις. Μπορεί να έμοιαζε ότι χάθηκα σε ξένες αγκαλιές, ότι βρήκα παρηγοριά αλλού, μα κανείς δεν γέμισε το κενό που άφησες εσύ. Κανείς δεν το κατάφερε ως τώρα.


Μπορεί να φταίει ότι εγώ δεν ήθελα να κλείσει η πληγή. Δεν θέλω να σε ξεχάσω. Δεν θέλω να προχωρήσω. Θέλω να έρθεις εσύ να γεμίσεις το κενό. Θέλω εσένα να με κάνεις να νιώσω ξανά ολόκληρη. Και αν δεν έρθεις εσύ, ίσως καλύτερα να μείνει εκεί το κενό. Να μου θυμίζει τι πέρασα, τι έζησα. Να μου θυμίζει εσένα.
Μα τι λέω; Είναι πότε δυνατόν να ξεχάσω εσένα;


Φυσικά και όχι! Ποτέ δεν θα το κάνω. Ήρθες από το πουθενά και άγγιξες κάτι που δεν κατάφερε κανείς άλλος έστω και να πλησιάσει μέχρι τώρα, την ψυχή μου. Μια ψυχή που τώρα πια έχεις στιγματίσει. Σαν μια πέτρα, χάραξες το όνομα σου, και κανένα κύμα δεν μπορεί να το σβήσει. Φωνάζει εσένα, εσένα θέλει.


Γύρνα. Γύρνα να την ακούσεις. Όλα σε φωνάζουν. Βαρέθηκα να βλέπω το ίδιο γνώριμο σκηνικό στα όνειρα μου. Βαρέθηκα να σε έχω μόνο εκεί. Βαρέθηκα να κοιτάω την πλάτη σου. 
Πονάω. Πόνος, αυτό είναι που νιώθω. Πόνος γιατί σε είχα και σε άφησα να φύγεις. Πόνος γιατί τώρα ξέρω τι έπρεπε να είχα κάνει. Έπρεπε να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου και να μην ανοίξω ποτέ τα χέρια μου. Να σε κάνω να νιώσεις ασφαλής, να θες να μείνεις.


Δεν το κατάφερα όμως. Απέτυχα παταγωδώς και τώρα το μετανιώνω.
Δεν σε καταλαβαίνω βασικά. Είσαι ίσως το πιο περίπλοκο άτομο που ξέρω. Εύχομαι όμως να μην με κοίταζες με αυτά τα μάτια. Γιατί κάποτε τα δικά μου συναντούν τα δικά σου και όταν τα κοιτώ, βλέπω τα λάθη μου. Δεν μπορώ να διανοηθώ ακόμη και ένα χρόνο μετά ότι δεν είσαι πια δικός μου. Αγαπάω τα πάντα πάνω σου, στο έχω ξαναπεί. Μα με πονάει.


Μην με ξεχνάς. 
Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια, τα νικά η συνήθεια, η λησμονιά.
Δεν σε ξεχνάω ούτε εγώ. Θα είμαι πάντα εκεί, να παρατηρώ και να προσπαθώ, να φροντίζω να είσαι καλά, σιωπηλά χωρίς αντάλλαγμα.
Να χαμογελάς, το αγαπώ αυτό το χαμόγελο. Και όταν με κοιτάς, κοίτα καλά. Κράτα τα όμορφα. 
Εγώ ήμουν εκεί μαζί σου, όταν δεν σου έφτανε ο χρόνος. 
Εγώ είμαι και πάλι. Μην ξεχνάς, αυτό θέλω μόνο.
Ευχαριστώ.